xəncər

is. <fars.> Ucu sivri, iki tərəfi iti soyuq silah. Otağın baş tərəfindən divardan bir maral başı, bir də tüfəng, onun da altında bir xəncər asılmışdı. T. Ş. S.. <Cahıllar> çuxanın altından xəncər və dayandoldurum bağlardılar. H. S..

◊ Xəncər-bıçağa çıxmaq – davaları kəskin şəkil almaq, bir-birini xəncər və ya bıçaqla vurmaq dərəcəsinə gəlmək. Xəncərbıçaq olmaq – qatı düşmən olmaq, ölüböldürməyə çıxmaq. <Tapdıq:> Elə şeyi olmaya-olmaya ağlına gətirəsən, ağa. Molla Sadıqla atan bu saat xəncər-bıçaqdır. İ. Ş.. Xəncər kimi batmaq (sancılmaq, işləmək), ürəyini xəncər kimi dəlmək – çox ağır təsir etmək. Söz də xəncər kimi işləyir cana; Qanı laxtaladır əzab, iztirab. S. V.. Hükeymənin inəyi xatırlayıb yavaşcadan ağlaması <Bəxtiyarın> ürəyini xəncər kimi dəlir, vicdanını ağrıdırdı. S. H.. Xəncər kimi sağından keçib, solundan çıxmaq – çox bərk təsir etmək, ürəyinə toxunmaq. Onun acı sözləri xəncər kimi sağımdan keçib, solumdan çıxdı. Xəncərinin qaşı (daşı) düşməz ki. . . (düşməyəcək ki. . .) – bir şeyi özü üçün əskiklik, ar sayma mənasında ifadə. <Gülsənəm:> Dilman mənimlə gəlsəydi, xəncərinin daşı düşməyəcəkdi ki? M. Hüs.. Səninçün hörmətlə tərpənsə başı; Guya xəncərinin düşəcək qaşı. S. Rüst..